وجود جاذبه‌های طبیعی مانند آب و هوای مطلوب، غارهای طبیعی، تنوع ناهمواری‌ها، وجود مناطق ییلاقی و قشلاقی، دریاچه‌ها، رودخانه‌ها، چشمه‌ها ی آب معدنی، نواحی جنگلی، پارک‌های حفاظت شده، حیات‌وحش و زیبایی پوشش گیاهی این استان از جمله پدیده‌هایی محسوب می‌شوند که می‌توانند در تصمیم‌گیری سفر هر‌کس به این منطقه به‌خصوص ایام نوروز موثر باشند.
غارهای طبیعی استان
استان فارس به لحاظ وجود آب و هوای متنوع غارهای زیادی را در دل خود جای داده است، غارهایی همچون بوف، تادوان، زکریا، ضحاک، طاق سیا، سبز پوشان، علی ولی‌الله (قطرویه)، مظفر، سهلک، پری، یاغی، گبر و غار شاپور، از این جمله‌اند.
غار شاپور که معروفترین غار استان نیز هست در انتهای تنگ چوگان در سینه کوه و در ارتفاع حدود 800 متری از سطح زمین قرار دارد و به‌واسطه قرار گرفتن مجسمه شاپور بر دهانه آن به غار شاپور معروف شده است. دسترسی به این محل پس از گذشتن از مسیری پر پیچ و خم و سخت امکانپذیر است.
همچنین غار سبزپوشان که در فاصله 4 کیلومتری پیربناب در کوه سبزپوشان قرار دارد و بقعه متبرکه یکی از امامزادگان را در دل خود جای داده از نقاط جالبی است که دیدن آن در عوض طی کردن مسیر پر پیچ و خم و سخت آنها می‌ارزد.
مناطق ییلاقی و قشلاقی
استان فارس حدود 10 هزار خانوار غیر‌ساکن دارد که بیشترین تعداد آنها را عشایر کوچنده منتسب به ایلات قشقایی، خمسه، کهگیلویه و ممسنی تشکیل می‌دهند. فضاهای کوچ و اتراق عشایر استان همراه با کنش‌های فرهنگی ویژه عشایری مشتمل بر نوع پوشش، مناسبات اجتماعی، نحوه کوچ، مسیرهای ایل‌رو و….
جاذبه‌های متنوع و جالب توجهی را پدید می‌آورند که در نوع خود برای ایرانگردان و جهانگردان جالب توجه است. عمده‌ترین زیست بوم‌های عشایری استان را ایل راه‌های عشایر منطقه تشکیل می‌دهند که عبارتند از: کازرون، لار، ممسنی، سمیرم، خنج و داراب.
ییلاقات داخلی استان فارس از زیست‌بوم‌های جالب توجه عشایری منطقه محسوب می‌شوند که ییلاقات کوهمره از مهمترین آنهاست. کوهمره به ترتیب از شرق به غرب در امتداد کوه‌های زاگرس در جنوب شهرستان شیراز در فاصله سیاخ و دشمن زیاری به 3 قسمت کوهمره سرخی، کوهمره جروق و کوهمره نودان تقسیم می‌شود.
مناطق قشلاقی نیز به طور مشخص در جنوب شرقی از ناحیه هرم و خنج شروع می‌شود و نواحی قیر و کارزین، افزراربعه، سیمکان، میمند، فیروز‌آباد خواجه‌ای، فراشبند، بوشگان، قسمتی از جره و سپس در ناحیه جنوب غربی استان فارس نواحی شاپور ماهور در استان کهگیلویه و بویراحمد اطراف دو گنبدان و در استان بوشهر لیراوی را دربرمی‌گیرند.
دریاچه، رودخانه، آبشار و چشمه‌ها
آبشار مارگون، آبشار کوهمره سرخی، دریاچه پریشان، دریاچه مهارلو، دریاچه دشت ارژن، چشمه جوشک، چشمه پیربناب، چشمه چنار، چشمه پلنگان، رودخانه قره آغاج از جمله دریاچه، رودخانه، آبشار و چشمه‌های استان فارس است که هریک به جای خود از زیبایی‌های خاصی بر خودار است.
برای مثال:پیربناب که در زبان محاوره «پیربنو» نامیده می‌شود، چشمه بسیار بزرگی در 15 کیلومتری جنوب شیراز است که در اطراف این چشمه محیط با صفایی با درختان چنار وجود دارد که دشت برابر خود را سیراب می‌کند. آرامگاه مخروبه ای نیز در کنار چشمه وجود دارد که معروف به «شیخ اقطع» است.
در مثال دیگر می‌توان به دریاچه مهارلو که نه تنها منطقه‌ای بسیار زیبا و دیدنی را پدید آورده و مردم بسیاری را به خود جلب می‌کند، بلکه آب معدنی این دریاچه، برای بیماری‌های پوستی مفید است، اشاره کرد.
پارک‌های حفاظت شده، حیات وحش و زیبایی پوشش گیاهی
منطقه بَمو، تفرجگاه میان کتل، روستای قلات، پارک قلعه بندر، حیات‌وحش نی‌ریز، منطقه شکار ممنوع توت سیاه، منطقه حفاظت شده هرمود لار وگردشگاه امامزاده سید حسین از مناطقی است که چشم هر بیننده‌ای را به‌خود خیره می‌کند. برای مثال می‌توان به منطقه بمو در 19 کیلومتری شیراز و درست مقابل تنگه الله‌اکبر، در جاده شیراز اشاره کرد که دارای گونه‌های نادر جانوران به ویژه آهو و گونه‌های مختلف گیاهی است.
این منطقه حفاظت شده چشم انداز زیبایی دارد. در این پارک چشمه بیدی، چشمه صادقی، چشمه فیلی، چشمه گردو با آب صاف و گوارا در دره‌های زیبا جریان دارند، همچنین 2 قنات رکن آباد و آب زنگی هم در همین منطقه است.
جاذبه‌های فرهنگی و تاریخی
البته تمام زیبایی‌ها و جاذبه‌های استان به جاذبه‌های طبیعی ختم نمی‌شود، در شیراز برخی از بناهای دوران قبل از اسلام به موزه‌هایی تبدیل شده اند که آثار گرانبهای تاریخی مکشوفه در استان فارس را به نمایش گذاشته‌اند.
از جمله این بناهای زیبا که به موزه تبدیل شده‌اند می‌توان از عمارت کلاه فرنگی نام برد. عمارت کلاه فرنگی در میان باغ زیبایی به‌نام باغ نظر بنا شده است و در روزگار وکیل، این عمارت باشکوه محل پذیرایی میهمانان و سفیران خارجی و مراسم رسمی و اعیاد مختلف بوده است. بنا به وصیت کریم‌خان زند جسد وی را در شاه‌نشین شرقی عمارت دفن کردند و آن را آرامگاه وکیل نامیدند.
همچنین شیراز به لحاظ داشتن مصفاترین باغ‌های پرگل و ریحان شهرت جهانی دارد، این شهرت برگرفته از تاریخ و ادبیات کهن ایران است که مدیون شاعران بلند پایه شیرازی همچون حافظ و سعدی است اما بدون تردید بخش مهمی از دیدنی‌های شیراز میراث بازمانده از دوران حکومت زندیه است که باعث شد شیراز به پایتختی برگزیده شود.
تکیه هفت تنان که یکی دیگر از بناهای کریم خان زند است، باغ مصفایی است که در شمال آرامگاه حافظ در دامنه کوه تخت ضرابی (کوه چهل مقام) قرار گرفته و علت نامگذاری این بنا به هفت تنان، وجود 7 قبر از 7 عارف در این باغ است، که کریم خان زند روی هر‌کدام سنگ بزرگ بدون کتیبه‌ای نصب کرده است.
قسمت جالب و تاریخی این بنا تالاری است که سقف آن بر دو ستون بزرگ یکپارچه استوار گردیده است و در طاقچه‌های بالایی این تالار 5 مجلس با رنگ و روغن بر روی گچ نقاشی شده و به سهم خود از شاهکارهای نقاشی دوران زندیه است که در سال‌های 1336و 1337 هجری شمسی توسط نقاش و هنرمند فقید شادروان محمد باقر جهانمیری به همان طرح و نقش قدیمیش تعمیر و تجدید شد.
البته اینها تنها آثار فرهنگی و تاریخی استان فارس نیست و آثاری همچون آرامگاه حافظ، سعدی و خواجوی کرمانی، نقش رستم و نقش رجب، دروازه قرآن، سرای مشیر، حمام و بازار وکیل، نارنجستان قوام، ارگ کریم‌خانی و شاهچراغ نیز در همین استان قرار دارند که اکثر مردم با آنها آشنایی دارند و حتی اگر به این منطقه سفر نکرده باشند حتما عکس‌ها و مطالب زیادی درباره این آثار دیده و خوانده‌اند.
همشهری استانها
